نيمه ي ذي الحجه آخرين ماهِ سال212هجري قمري، در صريا¹مولودي متولد مي گردد كه پدرش ابن رضا؛ جواد الائمه عليه السلام و مادرش سمانه، بانوي فضيلت و تقواست.

ابوالحسن ثالث² در هشت سالگي، هادي امت مي گردد. ايشان معاصر با5خليفه ي عباسي بودند.

همراه فرزندشان، با لقب عکسریین از آنها نام برده می شوند، چرا كه از 31 سالگي در سامرا كه اردوگاه نظامي(عسكر)بود، زنداني بودند.

مناظره هاي علمي³ ، پاسخگويي به شبهات اعتقادي و تربيت شاگردان برجسته نظير:عبدالعظيم حسني، فضل بن شاذن، ايوب بن نوح و… از نمونه هاي ميراث داري ايشان براي علمِ پيامبر خدا(صلي الله عليه و آله) است.

اخلاق و سيره عملي ايشان همچون پدران بزرگوارشان به حدي است كه حتي دشمنان را هم به تحسین و تمجید واداشته است.

با معبود چنان انسي داشت كه در شرح حالش او را عابد وارسته و زاهد خوانده اند.

بگونه اي كانون سخاوت و كرم بود كه ابن شهر آشوب؛ آن را معجزه اي مي داند كه فقط از عهده ي پادشاهان ساخته است و مي گويد اين مقدار انفاق را از كسي نشنيده ام.

رسيدگي به مشكلات و گرفتاري هاي مردم، بزرگداشت دانشمندان، سخت كوشي در زندگي⁴ ، از ديگر خصوصيات سيره عملي پيشواي دهم شيعيان است كه براي هر كدام نمونه هاي فراواني در تاريخ ذكر شده است.

دشمنان اهل بيت به زنداني بودن ايشان راضي نبوده و با وجود مراقبت و كنترل شديد، تاب و تحملِ شخصيت الهي و موقعيت اجتماعي اين امام همام، مبارزه منفي ايشان با دستگاه خلفا و عدم پذيرش كمترين سازشي با ستمگران، را نداشتند و ايشان را مسموم مي كنند و  در سامرا، در خانه ي خود به خاک می سپارند.

—————————-

1. شهري نزديك مدينه

2. مطلق ابوالحسن به امام علي(عليه السلام)اطلاق مي گردد. ابوالحسن اول: امام موسي كاظم (عليه السلام)/ابوالحسن ثاني:امام رضا(عليه السلام)

3. مناظره و مبارزه علمي با اشاعره، معتزله، غُلات(غُلو كنندگان).

4. با اينكه درآمدهاي اسلامي به دست ايشان مي رسيد ولي از حاصل دسترنج خود بهره مي گرفت.

با تعريف هايي كه از فيلم شده بود، خيلي مشتاق تماشايش بودم. هرچند در اين اواخر به حدي نقد خوانده بودم كه كم مانده بود عطاي ديدنش را به لقايش ببخشم. اما بالاخره فيلم#شبي_كه_ماه_كامل_شد را در#سينما_شمس_خوي تماشا كردم. فيلمي كه با تماشايش متوجه گذشت زمان نبودم و بعد از اتمام، فهميدم بيش از 2ساعت است كه به نظاره نشسته ام.
بعنوان يك بيننده عادي، نظرم رو بازگو مي كنم.
در فيلم، سير تبديل يك مرد عاشق پيشه به يك فرد جاني، قابل تشخيص است.
سير ابتدايي فيلم، آرام بود و كند و تا آخر، هر آن منتظر عمليات فوق انتحاري بودم و انتظار صحنه هاي خشونت بارتر را داشتم البته با توجه به فيلم هايي كه قبلا ديده بودم و تصويري كه از اين فيلم در ذهنم ساخته بودم. هرچند دوست عزيزي كه همراهم بود، در چند صحنه دستانش را سپر چشمانش كرده بود كه خاطرش آزرده نگردد و من وظيفه توضيح دادن دادنش را با كمال ميل انجام مي دادم.
در نهايت، فيلمي كه ابتدايش يك عاشقانه ي آرام بود، با يك تراژدي تلخ، خاتمه مي يابد.
چند ساعتی است،به ميزان قسي القلب بودن برخي آدميان، فكر مي كنم….
پ.ن1: خرابي گوشي موبايلم و در دسترس نبودنش، سبب گردید، عكسي گرفته نشود و بخاطر اينكه متن بدون عكس را دوست ندارم، عكسي از صندلي هاي رزرو شده مي گذارم.(هرچند صندلي هايمان كمي متفاوتر شد.)
پ.ن2:متشكرم از دوست عزيزم كه دعوت مرا پذيرفت.