​ با اینکه اسمش تعطیلات بود اما به اندازه چند ماه از من انرژی بُرد. هر چند روزهای اول، قطره‌چکانی اعلام تعطیلی می‌کردند، ولی وقتی قطعی شد، آسودگی نسبی حاصل شد. دو راه پیش رو بود، یا باید می‌نشستی و انواع فکر و خیال به ذهنت می آمد و سپس استرس و اضطراب یا باید طرحی نو در می انداختی. هرچند تعطیلات بود ولی تعدادی کارهای عقب افتاده انجام شد. خانه تکانی سال نو، با کمکِ تک به تک اعضای خانواده انجام گرفت. کلاس های آنلاین کما فی السابق، در حال برگزاری بود. شب زنده داری ها و بدو بدو ها برای اتمام پایان نامه بخاطر بسته شدن کتابخانه ها بی‌نتیجه ماند. نکات مثبت این تعطیلات، مطالعه‌ی سه کتابِ “حیفا"، “سه دقیقه در قیامت"، “اسم تو مصطفاست". و تماشای مستندِ جذابِ “تنها میانِ طالبان” و انجام یک رنگ‌آمیزی مناسب برای بزرگسالان، بود. هر چند این در خانه ماندن‌ها، طولانی و فرسایشی بود ولی تلنگری بود تا قدر داشته‌هایمان را بیشتر بدانیم، دوز غُر زدن هایمان کمی پایین‌تر بیاید. فرصتی برایمان فراهم کرد تا در کنار خانواده باشیم، بازی‌های دسته جمعی انجام دهیم. و فاصله گرفتن از معنویت و دعاها و توسل‌های جمعی را اندکی جبران نماییم. باشد که با عنایت خداوند، صبر و رعایت دستورالعمل ها، از خود قرنطینگی در بیاییم.

 به توصیه یکی از آشنایان و با امانت گرفتن از او، در یکی از روزهای تعطیلات کرونایی، شروع کردم به خواندن کتاب"حیفا” اثری از محمدرضا حدادپور جهرمی. این کتاب، داستان زندگی یکی از دختران جاسوس موساد، با نام مستعار حیفاست. ماموریت حیفا؛ شستشوی مغزی، انحراف فکری و آماده‌سازی دو مرد زندانی القاعده به نام‌های ابومحمد العدنانی و دکتر ابراهیم عواد از نوادگان جعفر کذاب برای تشکیل دولت شیطانی داعش در عراق و سوریه است. این کتاب، بصورت نیمه مستند و نیمه داستانی، روایت می شود. برخی قسمت هایی که آمار و ارقام ذکر می شد، کامل نمی خواندم، اما سایر قسمت ها، خصوصا اواخر کتاب، با اضافه شدن؛ حنانه و بانو رباب، هیجان انگیز بود.