​اولین کتابی که به صورتِ صوتی خواندم یا درست‌تر بگویم: گوش دادم، کتاب “خودت باش دختر” اثر ریچل هالیس، با ترجمه: هدیه جامعی. با صدای: معصومه عزیز محمدی. که از اپلیکیشن کتابراه تهیه نمودم، بود.

در این کتاب به یکی از دلایلِ این همه نا‌آرامی‌هایی  که گریبانِ جامعه را گرفته و دور و اطرافمان در آن بی‌تاثیر نبوده، خوب اشاره می‌کند.

“در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که می‌گوید یا باید همه چیز داشته باشی یا هیچ چیز نیستی.

بنابراین هر فردی با خودش می‌گوید: من یا باید بی‌عیب و نقض به نظر برسم، و بی عیب و نقص رفتار کنم و این حرف را بزنم یا اینکه شکست را قبول کنم.

دست از تلاش برداشته‌ایم…

همیشه احساس می‌کنیم عقب هستیم و شکست خورده‌ایم..

زندگی نباید به‌معنای زنده ماندن باشد بلکه به معنای زندگی کردن باشد.”

این کتاب با اینکه مطالبِ خوب و تاثیرگذار بسیاری دارد ولی خالی از عیب و نقص نیست و مطالبی دارد که فرهنگِ ما، آن‌را نمی‌پذیرد، اما با این وجود ارزش حداقل یکبار خوانش را دارد. 

با مطالعه‌ی این کتاب، متوجه خواهیم شد که یک‌سری دغدغه‌ها، مسائل و مشکلاتی که گریبان‌گیر خانم‌هاست، محدود به خودمان، شهرمان، کشورمان نیست و جهانی است و این خود حسِ خوبی به آدمی می‌دهد که تنها خودت نیست که با این‌ مشکلات و مسائل دست و پنجه نرم می‌کنی.

این کتاب، یکی از کتاب‌های انگیزشیِ جالب و لذت بخش بود و بنظرم نیاز است که هر بانویی یکبار به مطالعه‌ی آن بپردازد.

 تعطیلات عید را چگونه گذراندید؟

من انشایم را با نام خدا شروع می‌کنم. عیدِ امسال مثلِ هر سال… نه… عیدِ امسال مثلِ هر سال نبود… عید سال‌های قبل، شب‌ها از خستگیِ مهمان‌داری، نایِ حرکت نداشتیم ولی امسال عید غریبانه و متفاوتی تجربه کردیم. از دید و بازدید‌های معمولِ همیشگی خبری نبود. دیگر مهمانِ پشتِ مهمان، نمی‌آمد. دیگر عجله‌ای در کار نبود برای زود جمع و جور کردن خانه، آماده شدن برای یک سر رفتن به خانه‌ی اقوام تا آمدن مهمان. فقط و فقط در خانه بودیم و تماس‌های صوتی و تصویریِ تبریک سال نو. دقیق نمی‌دانم، شاید این آزمایش و امتحانی از طرف خدا بود تا به خودمان اثبات کنیم چقدر مرد عمل هستیم یا شاید تنبیه‌ای بود تا به خودمان بیاییم و از ناشکری و نق زدن‌های بی‌دلیل‌مان دست بکشیم. یا…یا… هر چه بود و هست، باعث شد تا تغییری هر چند کوتاه در سبک زندگی‌هایمان بوجود بیاید. نمی‌دانم این سبکِ جدید زندگی‌مان، تا چه زمانی طول می‌کشد ولی می‌دانم خودمان باید قسمت‌های خوبش را انتخاب کنیم و ادامه دهیم و از عادت‌های بدی که شاید گریبانمان را گرفته، دست بکشیم‌. باید بیشتر به فکر هم‌نوعان خود باشیم، در کنار همدیگر برای حل مشکلات تلاش کنیم. سعی کنیم مهارت‌های بیشتری یاد بگیریم، تمرین کنیم برای صبر بیشتر، برای رفتار مسالمت آمیزتر با جامعه، خانواده،… و خود را، برای زندگی پساکرونایی، با قدرت بیشتری آماده کنیم. این 15روز ابتدای سال99، فرصتی فراهم کرد تا موفق شوم: به خوانش یک کتاب چاپی(ذوالفقار)، گوش به یک کتاب صوتی(خودت باش دختر)، دوبار تماشای یک فیلم بسیار زیبا و آموزنده(23نفر) و تماشای یک مستند جالب(عابدان کُهَنز).