یکی از روزهای بهاری بود که دوستِ عزیزی، پیام فرستاد و بعد از احوالپرسی‌های معمول، آدرسِ منزل را خواست و بعد از شوخی‌های دو طرفه؛ اعلام کرد که می‌خواهد کتابش را برایم بفرستد و من با ذوق‌زدگی و اشتیاق فراوان و با کمال میل، آدرس را فرستادم و با علاقه منتظر رسیدن کتاب بودم.

بعد از رسیدن کتاب و گرفتن عکس‌های مختلف، و کنترل هیجانم، شروع به خوانش کتاب کردم.

کتابِ “با دِلَم می‌خوانم” نوشته‌ی: “زهره جمالی زواره (صداقت)” است.

این کتاب شامل چهل داستانک به سبک خاطره‌نویسی و با محتوای باز آفرینی محتوای دینی می‌باشد.

عنوان هر داستان از شعرهای اصیل ایرانی انتخاب شده است.

صداقت؛ نویسنده‌ی کتاب، یک‌سال همراهی با مادرشان را در بستر بیماری روایت می‌کند.

 نویسنده بعنوانِ همراهِ مریض تلاش دارد مشکلات و چالش‌های موجود در بیمارستان را با اخلاق و رفتار اسلامی، حل کند.

متن کتاب ساده و روان است و می‌تواند مخاطب را به خوبی با خود همراه کند.

این کتاب برای همه، خصوصا افرادی که عزیزی در بستر بیماری در بیمارستان دارند، توصیه می‌شود تا با همدلی که در این کتاب قابل درک است، همراهی کرده و حسِ تنهایی  وجودشان را آزرده نکند.

تا یادم نرفته از دوستِ عزیز، نویسنده‌ی کتاب بابت ارسال ۲ نسخه؛ نهایت تشکر را دارم، خصوصا برای نسخه‌ی وقف در گردشِ کتاب، که امیدوارم بتوانم به درستی به اهلش برسانم.