​چندین بار اسم این کتاب را شنیده بودم ولی فرصت مناسبی برای مطالعه‌اش پیدا نمی‌کردم تا اینکه فرصتی ایجاد شد تا کتاب صوتی “آیین دوست‌یابی” نوشته: “دیل کارنگی"، با ترجمه: خانم “آذر محزون” و با صدای آقای: “مهبد قناعت پیشه"، را از اپلیکیشن طاقچه دریافت نموده و گوش دادم.

این کتابِ انگیزشی و خود‌یاری، یکی از پر تیراژ‌ترین کتاب‌های دنیاست.

هر چند این کتاب، قدیمی است ولی برای ارتباطات امروزه هم کاربرد دارد.

یکی از توانایی‌هایی که برای حضور در جامعه، برای هر فردی نیاز هست، توانایی برقراری ارتباط با دیگران است.

در این کتاب طی۴ بخش با زیرفصل‌های مربوطه، اصل‌هایی برای ارتباط با افراد جامعه بعد از ذکر نمونه ها و شاهد مثال‌هایی از تجاربِ افراد مشهور، اطرافیان و شاگردانِ نویسنده‌ی کتاب و… بیان شده است.

 عناوین این ۴ بخش به شرح ذیل می‌باشد:

بخش اول: اصول اساسی رفتار با مردم.

بخش دوم:شش روش برای کسب محبوبیت در میان مردم.

بخش سوم: دوازده شیوه برای همراه سازی دیگران با خود.

و در آخرین بخش به نحوه‌ی عمل کردن، همانند یک رهبر اشاره می‌کند.

برای تقویت توسعه فردی و تاثیر گذاری بر دیگران، خواندن این کتاب، گزینه‌ی بدی نمی‌باشد.

​‌‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌خودم را تنبیه کرده بودم تا دفاع پایان نامه‌ام را انجام نداده‌ام، حق ندارم کتابی بخوانم. اما این خود تنبیهی و دوری از کتاب، فقط ۲ ماه دوام آورد. توفیق اجباری شد تا همزمان با دهه‌ی اول ذی‌الحجه شروع به خواندن کتاب “خال سیاه عربی” کنم. کتابی که با خوانش سطرهایش، صدای نویسنده در ذهنم تداعی می‌شد. انگار به صدای نویسنده گوش می‌دادم، نویسنده‌ایی که قبل از آشنایی با کتاب‌هایش، پادکست‌های جالب و حال خوب‌کُنَش را شنیده بودم. این کتاب هم، سفرنامه‌ایی جالب بود از حج تمتع پارسالِ آقای “حامد عسکری". کتابی که شروع متفاوتی داشت و از کودکی‌های نویسنده در زادگاهش (بم) و تصوراتی که از خدا توسط اطرافیان برایش ایجاد کرده بودند، آغاز شد. احساسات لطیف و عواطف شخصی نویسنده، در این کتاب ملموس است و به خوبی خواننده‌ی کتاب را با خود همراه می‌کند و متن روان و دلنشینی دارد. نگاهِ شاعرانه نویسنده در کتاب مشهود است و طنزهای گاه گاهش، به دل می‌نشیند. گریزهایش را بسیار دوست داشتم. حتی بیشتر از خود سفرنامه. هرچند این گریزها، گاه قابل پیش بینی بود و در پاره‌ایی از گریزها، دلم می‌خواست اضافه‌تر باشد.  این کتاب برای من، که هیچ آشناییت و تصوری نسبت به سفر حج نداشتم، یک سیر و سفرِ معنویِ مجازی، به ارمغان آورد.