از آنجایی که یادم میاد، رابطه‌ی خوبی با نقاشی و رنگ‌آمیزی نداشتم، نقاشی‌های دوران مدرسه‌ام را گاه دوستانم در مدرسه و گاه خاله‌ام در خانه می‌کشید. بخاطر شاگرد اول بودن در کلاس؛ معلمان، از این همکاری تغافل می‌کردند و نمره‌ی کامل می‌دادند. هر چند از دیدن نقاشی‌ها و رنگ‌آمیزی‌ها لذت می‌بردم ولی در خود، توانایی انجامش را نمی‌دیدم. مدتها بود، در مورد هنر درمانی شنیده و خوانده بودم و درصدد بودم، خودم را بیازمایم. این تعطیلات بالاجبار کرونایی باعث شد، چندین برگه ی رنگ‌آمیزی مخصوص بزرگسالان، چاپ کنم تا هر روز یک صفحه را رنگ کنم ولی چشمتان روز بد نبیند، مرا چه به این‌کارها؟ در نهایت توانستم در طی دو هفته، فقط یک صفحه را رنگ بزنم. چرا که برایم انتخاب رنگ، نحوه رنگ زدن، … آسان نبود، هرچند شیرینی خاصی برایم به ارمغان آورد. تجربه اولم بدین شکل درآمد. 

ادامه مطلب :