یکی از روزهای بهاری بود که دوستِ عزیزی، پیام فرستاد و بعد از احوالپرسی‌های معمول، آدرسِ منزل را خواست و بعد از شوخی‌های دو طرفه؛ اعلام کرد که می‌خواهد کتابش را برایم بفرستد و من با ذوق‌زدگی و اشتیاق فراوان و با کمال میل، آدرس را فرستادم و با علاقه منتظر رسیدن کتاب بودم.

بعد از رسیدن کتاب و گرفتن عکس‌های مختلف، و کنترل هیجانم، شروع به خوانش کتاب کردم.

کتابِ “با دِلَم می‌خوانم” نوشته‌ی: “زهره جمالی زواره (صداقت)” است.

این کتاب شامل چهل داستانک به سبک خاطره‌نویسی و با محتوای باز آفرینی محتوای دینی می‌باشد.

عنوان هر داستان از شعرهای اصیل ایرانی انتخاب شده است.

صداقت؛ نویسنده‌ی کتاب، یک‌سال همراهی با مادرشان را در بستر بیماری روایت می‌کند.

 نویسنده بعنوانِ همراهِ مریض تلاش دارد مشکلات و چالش‌های موجود در بیمارستان را با اخلاق و رفتار اسلامی، حل کند.

متن کتاب ساده و روان است و می‌تواند مخاطب را به خوبی با خود همراه کند.

این کتاب برای همه، خصوصا افرادی که عزیزی در بستر بیماری در بیمارستان دارند، توصیه می‌شود تا با همدلی که در این کتاب قابل درک است، همراهی کرده و حسِ تنهایی  وجودشان را آزرده نکند.

تا یادم نرفته از دوستِ عزیز، نویسنده‌ی کتاب بابت ارسال ۲ نسخه؛ نهایت تشکر را دارم، خصوصا برای نسخه‌ی وقف در گردشِ کتاب، که امیدوارم بتوانم به درستی به اهلش برسانم.

بیشتر از یک‌سال بود کتاب “یک خوشه انگور سرخ” را تهیه کرده بودم ولی بخاطر تک راوی بودن کتاب؛ آن‌هم قاتلِ امام، مقاومتی برای مطالعه کتاب داشتم که چرا این راوی انتخاب شده؟ چگونه ممکن است داستان جلو برود؟ و …..

اما بالاخره بر دودلی‌ام غلبه کردم و این یک‌هفته  منتهی به شهادت امام جواد علیه السلام، بهانه‌ای برای مطالعه شد.

کتاب “یک خوشه انگور سرخ” به قلم “فاطمه سلیمانی ازندریانی” است و در مورد گوشه‌هایی از زندگانی امام جواد علیه السلام به روایتِ “ام فضل"(همسر امام و دختر مامون) که هم روایتگرِ خانه‌ی امام هست و هم روایتگرِ کاخ مامون.

کتاب از اطناب، خالی است و حجمِ خوب و متن روانی دارد.

قصه‌ی کتاب از آخر شروع می‌شود، جایی که ام فضل برای خوراندن زهر، با تردیدهایش مبارزه می‌کند و سپس کتاب فلش بکی می‌زند و سیر اتفاقاتی که منجر به ازواج ام فضل با امام جواد علیه‌السلام می‌شود را بازگو می‌کند.

در این کتاب، امام جواد علیه السلام از نقل‌های دیگران که مبتنی بر روایات است، نشان داده می‌شود.

خوانشِ این کتاب می‌تواند دیدِ خوب و نسبی درمورد حوادثِ و اتفاقات و شرایط زندگانی امام نهم، به خواننده‌ی کتاب بدهد.

​بعد از شهادتِ سردار و شنیدن وصیتامه‌ی ایشان مبنی بر همجواری در کنار مزارِ شهید محمدحسین یوسف الهی، بسیار مشتاق بودم که در مورد این شهید، و منش و سلوکِ رفتاری‌شان، اطلاعاتی دریافت کنم.

بنابراین اولین کتابِ انتخاب شده برای خوانش سال۱۴۰۰، کتابِ “حسین پسر غلامحسین” بود.

این کتاب به قلمِ “مهری پورمنعمی” نوشته شده و در یک مقدمه‌ی کوتاه و  ۵ فصل به زندگی شهید محمدحسین یوسف الهی می‌پردازد.

فصل اول به روایتِ مادر بیان می‌شود.

فصل دوم به روایت هم‌رزمان می‌باشد.

دوری و فراق تا آخرین دیدار به روایتِ مادر تشکیل دهنده‌ی فصل سوم است.

فصل چهارم دربردارنده‌ی شهادت به روایت هم‌رزمان و خانواده شهید، است.

و فصل آخر شاملِ عکس‌ها، یادداشت‌ها و مستندات می باشد.

این شهیدِ عارف علاقه‌ی خاصی به ادبیات خصوصا شعر، داشت و اشعاری که در مقاطع مختلف زندگی‌شان زمزمه می‌کردند، در قسمت‌های مختلف کتاب ذکر شده است.

رفتار صمیمی و دوستانه‌ی شهید یوسف‌الهی و سردار سلیمانی در خاطراتِ کتاب، قابل تشخیص است.

حتی نام کتاب “حسین پسر غلامحسین” برگرفته از اطلاق سردار به این شهید بزرگوار در مواقعِ حساس نبرد می‌باشد.

هر چند در این کتاب شاهدِ روایت‌هایی از شجاعت‌ها، احساس مسئولیت‌ها و جلوه‌های معنوی و عرفانی شهید بزرگوار بودیم و واقعا طبق گفته‌ی خویش، عرض زندگی بیش از طولش برایش اهمیت داشت.

و با اینکه کتاب خوب و مفیدی بود….

 ولی تبلیغاتِ بسیاری که قبلا دیده بودم و تشویقم کرده بود به تهیه‌ی این کتاب، انتظاراتم را بالا برده بود و در حد این انتظارات و تبلیغاتی که در موردش شده بود، نوع روایت پردازی و نگارش کتاب مورد پسند و جذاب، حداقل برای من؛ نبود.

​امسال، اتفاقات بسیاری باعث شد فاصله‌های چند روزه و گاه چند ماهه، از خوانش و تورق کتاب، برایم حاصل شود.

 اتفاقات امسال گاه ضروری بود، گاه کم فایده، گاه بین الامرین.

خوان پایان‌نامه، دوره‌های مختلفِ گاه شیرینِ جذاب و گاه حوصله بَر، آشنایی و مراوده‌ی بیشتر با افرادی که باعث ویرایش برخی دیگر خواهند شد در سال‌های آتی، تجربه‌ی کسب و کارهای جدید، آزمون‌های آینده‌سازِ پر استرس و گاه‌ بی‌نتیجه، … .

مجموعِ امسالم را رقم زدند.

القصه؛ نیم دانگ پیونگ یانگ آخرین خوانشِ کتابی‌ام بود برای امسال کرونایی.

کتابی به قلم رضا امیرخانی و شامل دو سفرش به سرزمین عجیب و مرموز جمهوری دموکراتیک خلق کره.

 در سفر اول که ديداری رسمی بوده، به عنوان مستندنگار با تيم همراه می‌شود و همان‌جا  در ملاقات اتفاقی با مقام ارشد حزب كارگران، زمینه سازی سفر دومش را انجام می‌دهد و چند ماه بعد دوباره به كره شمالی می‌رود. 

این سفرنامه با متن روان و شیرینی خاصی، به نگارش درآمده و می‌توان نگاهی از روی اعتدلال و بدون جانب‌گیری خاصی به کره شمالی، برای خواننده‌ی کتاب به ارمغان بیاورد.

✏?برشی از کتاب:

《به من اگر بود فتوا می‌دادم که هر ایرانی

 موظف است با سه نفر خارج از قوم و قبیله و زبان و مذهب، 

با سه نفر غیرایرانی رفاقت کند،

 ارتباط فرهنگی بگیرد، مراوده داشته باشد، آن‌ها را به خانه‌ی خود دعوت کند… 

و این ظرف پنج سال برای هشتاد میلیون ایرانی، یعنی رابطه با دویست و چهل میلیون غیرایرانی.

 یعنی هر نویسنده، سه ناشر و نویسنده می‌شناخت در جهان که در تحریمی‌ترین شرایط پول‌ش را در پاکت برای‌ش می‌فرستاد و

 هر چوپان با سه چوب‌دار آن‌طرف مرز رفاقت می‌کرد و واکسن دامی را با علوفه طاق می‌زد و 

هر دانش‌جو با سه استاد و دانش‌جو و این یعنی…

 و این یعنی بی اثر کردن هر تحریمی…

این فرهنگ می‌خواست

و امنیتی باهوش می‌خواست

و دولت غیر تمامیت‌خواه می‌خواست

و مهم‌تر از همه، اعتماد به مردم می‌خواست….》

​‌‌‌۲۴ آبان ماه بود، روز کتاب و کتابخوانی؛

اپلیکیشن طاقچه، گردونه‌ی شانس گذاشته بود، تخفیف ۵۰ درصدی سه ماهه‌ی بی‌نهایت، قرعه‌ی فالم افتاد.

اولین کتابی که خواندم، “گردان قاطرچی‌ها” بود،

 رمانی ویژه‌ی نوجوانان از داوود امیریان که با زبان طنز، روزهای جنگ و جبهه را روایت می‌کند. :))))

کتاب بعدی که تمام کردم؛ “ابن‌مشغله"،خود نوشت نادر ابراهیمی بود، با اینکه مربوط به چند دهه قبل است ولی کاملا مرتبط با این سال‌ها. : 

محور اصلی کتاب: مشاغلی است که ابراهیمی از کودکی تا بزرگسالی‌اش تجربه کرده و خاطرات خود را به گونه ای دراماتیک و جذاب بیان نموده است. :))

کتاب سوم: کتاب شعر “ضد” بود.

این کتاب چهارمین مجموعه شعرِ فاضل نظری و شامل ۵۱ غزل است. که محتوای این غزل‌ها؛ گاه عارفانه، گاه عاشقانه و گاه تلفیق این دو ست.

خیلی خواستم یک غزل یا حداقل بیتی که دوست داشتم بزارم ولی دیدم باید نصفِ بیشتر کتاب رو بیارم. :)))

کتاب آخرِ این سه ماه:

101 سوالی که در دهه 20 سالگی باید از خود بپرسید و صادقانه بگویم در دهه 30 سالگی هم همین‌طور.

از: پل انگون/ ترجمه: هدیه جامعی.

نویسنده‌ی کتاب با زبانی طنز و بیانی شیرین ۱۰۱ دلمشغولی زمان بیست سالگی را واکاوی کرده و راهکارهایی عملی را برای رفع آن‌ها پیشنهاد داده است.

این کتاب برای علاقمندان کتاب‌های انگیزشی می‌تواند جالب باشد.

#وقتی_کلی_کار_سرت_ریخته_ولی_باز_کتاب_میخونی ??