​اولین فیلمی که امسال نظاره‌گر بودم، فیلم سینمایی تک تیرانداز به کارگردانی علی غفاری بود.

راستش روز اولی که در یکی از روزهای بهاری در تلویزیون پخش شد، اطلاع نداشتم و ناراحتی‌ام را به افرادی که دیده بودند و به من خبر نداده بودند، علنا اعلام می‌کردم.

ولی شبی که از زیرنویس شبکه ۱ دیدم فردا پخش می‌شود، از خوشحالی و تعجب، چشم‌هایم کم مانده بود ۴ تا شود؛ و علاوه بر اینکه به اعضای خانواده اطلاع دادم که یادتان باشد، خودم هم زنگ گوشی موبایلم را برای زمان پخش، در حالت هشدار قرار دادم و به دوستان هم اطلاع‌رسانی کردم.

این فیلم گوشه‌هایی از زندگی تاثیرگذارترین تک تیرانداز دفاع مقدس، شهید عبدالرسول زرین  را به تصویر می‌کشد.

فردی که در بین نیروهای خودی به گردان تک‌نفره و در بین نیروهای عراقی، به صیاد خمینی مشهور بود.

بر طبق برخی گفته‌ها از روی دفترچه‌ی شخصی‌اش، ۲ هزار عراقی  و در نقل دیگر هم ۳ هزار نفر از بعثی‌های عراقی را را از پای در آورده است.

هر چند نقدهایی به این فیلم و نحوه‌ی روایت‌ پردازی‌اش وارد شده است ولی قصه‌ی جذاب و شیرینی را به تصویر می‌کشد و ارزش حداقل یک‌بار دیدن را دارد.

اولین مستندی که در سال ۱۴۰۰ تماشا کردم، مستند صعود آزاد (انفرادی آزاد) Free Solo به کارگردانی  الیزابت چای واشارهی  و جیمی چین است.

 این مستند که در سال ۲۰۱۸ برنده اسکار فیلم مستند شده، گوشه‌هایی از زندگی‌نامه‌ی صخره‌نوردی  به‌ نام “الکس هانولد” را به تصویر می‌کشد که بارها از روی اختیار، 

به تنهایی و بدون هیچ طناب و ابزار ایمنی به صخره‌های مختلف صعود داشته و به دلیل همین صعودهای انفرادی آزاد به دیواره های بلند، به شهرت رسیده است.

زندگی ساده و شخصیت خاصِ این صخره نورد در کنار هدفمندی، شجاعت، ماجراجویی و تلاش‌های خستگی‌ناپذیرش، بر جذابیت مستند اضافه می‌کند.

 او در آرزوی فتح به اِل کاپیتان بود و بعد از تمرین‌های سخت، تلاش‌های متفاوت، آزمایش و خطاهای مختلف بالاخره به آرزوی خود جامه عمل پوشاند و نزدیک ۴ساعت ارتفاع بیش از نهصد متری اِل کاپیتان را بدون هیچ طناب و ابزار ایمنی، تنها با کمکِ دست‌های خود فتح کرد.

در سراسر این مستند خصوصا در این فتح آخر، هیجان و ریسک‌پذیری به ببینده هم منتقل می‌شود.

و می‌تواند الگویِ خوبی باشد برای پیگیری اهداف، جنگیدن و رسیدن به آن‌ها، روبه‌رو شدن و رفتن در دلِ ترس‌ها و غلبه بر آن‌ها… .

​برنامه ریزی ابتدایی سال۱۴۰۰ را اینگونه چیده بودم که برای هر ماه حداقل یک کتاب بخوانم و یک فیلم ببینم ولی شرایط بگونه‌ای دیگر رقم خورد و این تصمیم نصفه عملی شد و حتی نتوانستم به معرفی این کتاب‌ها و فیلم‌ها هم بپردازم.

تصمیم ماهانه را به دو ماه یکبار تغییر دارم ولی دیدم انگار شرایط جور دیگری رقم می‌خورد.

بنابراین بر آن شدم حداقل فصل به فصل برای خودم گزارشی  از معرفی کتاب‌ها و فیلم‌ها تهیه کنم تا ذهنم برای اقدامات، تصمیمات و کارهای بعدی بازتر شود.

فصل بهار تنها موفق به خوانش دو کتاب ("حسین پسر غلامحسین"، “با دلم می‌خوانم")

و دیدن یک فیلم سینمایی(تک تیرانداز) و یک مستند (صعود آزاد) و رنگ‌آمیزی یک برگه شدم.

هر چند طبق برنامه‌ریزی اولِ سال جلو نرفتم ولی خوشحالم که پرونده‌های اقدامات ناتمام سال۱۳۹۹، بگونه‌ای خوب جلو رفت؛ 

و بالاخره با پیگیری‌های فراوان نتیجه‌ی تایید اصلاحیه‌ی پایا‌ن‌نامه توسط استاد داور اعلام گردید و نمره در کارنامه ثبت شد.

و خدا را هزاران بار شاکرم که نتیجه‌ی مصاحبه، قبول نهایی در رشته‌ی دبیری معارف، اعلام شد.

القصه در این کم‌کاریِ خوانشِ کتاب و دیدن فیلم، حواشی کارهای استخدامی نظیر تشکیل پرونده و مصاحبه‌ی عمومی، بی‌تاثیر نبود ولی لازمه‌ی پروسه‌ی جدیدی از زندگی و آینده بودند.