آذر ماه بود که این کتاب را در قفسه‌ی کتابخانه‌ی زن‌داداشم موقع اسباب‌کشی خانه‌شان دیدم و اسم و جلدش برایم جالب آمد و برای مطالعه برداشتم. 

 وقتی شروع به خواندن این کتابِ کم‌حجم کردم، فکر نمی‌کردم سال بعد تمامش خواهم کرد. هرگز تصور نمی‌کردم، سه چهارم‌ش را خانه‌ی خودمان و یک چهارم‌ش را خانه‌ی مستاجری بخوانم و آنجا تمام کنم.

ولی زلزله، باعثِ همه‌ی اینها شد و همینطور سبب شد ماه‌های بهمن و اسفند بخاطر دوری از خانه‌مان ازش بی‌خبر باشم و فروردین ماه وسط اسباب‌کشی یافتم‌ش، بعد دوباره گم‌ش کنم، وقتی مجدد یافتمش بلافاصه خوانش‌ش را ادامه دادم و بالاخره اردیبهشت ماه، این سفرنامه تمام شد.

و برای خودم هم سفرنامه‌ای شد.

کتاب “کاهن معبد جینجا” سفرنامه‌ی خود نوشت “وحید یامین‌پور” به ژاپن برای حضور در گرامیداشت سالگرد بمباران هیروشیما است که با متنی روان و شفاف به جریان این سفر می‌پردازد.

او در این سفر تنها نیست و چند نفر از افراد مشهور همچون پرویز پرستویی،حبیب احمدزاده، مازیار میری، و…. و همچنین سه نفر از جانبازان دفاع مقدس نیز با او هم‌سفر هستند. این تنوع هم‌سفران، خود باعث ایجاد جذابیت در سفر شده است.

 لابه لای ماجرای سفرش، تحلیل‌هایی هم از سرزمین آفتاب تابان و مردمانش و مناسِبات‌شان اضافه کرده است.

این کتاب کوتاه است و متن روان و خوشخوانی دارد. در هر فصلی، عکس‌هایی هم دارد اما سیاه و سفید هستند.

با مطالعه‌ی این کتابِ کم‌حجم، می‌توان آشنایی هرچند نسبی و کوتاه از سرزمین آفتاب تابان و مردم‌ش بدست آورد.

ادامه »

​اولین فیلمی که امسال نظاره‌گر بودم، فیلم سینمایی تک تیرانداز به کارگردانی علی غفاری بود.

راستش روز اولی که در یکی از روزهای بهاری در تلویزیون پخش شد، اطلاع نداشتم و ناراحتی‌ام را به افرادی که دیده بودند و به من خبر نداده بودند، علنا اعلام می‌کردم.

ولی شبی که از زیرنویس شبکه ۱ دیدم فردا پخش می‌شود، از خوشحالی و تعجب، چشم‌هایم کم مانده بود ۴ تا شود؛ و علاوه بر اینکه به اعضای خانواده اطلاع دادم که یادتان باشد، خودم هم زنگ گوشی موبایلم را برای زمان پخش، در حالت هشدار قرار دادم و به دوستان هم اطلاع‌رسانی کردم.

این فیلم گوشه‌هایی از زندگی تاثیرگذارترین تک تیرانداز دفاع مقدس، شهید عبدالرسول زرین  را به تصویر می‌کشد.

فردی که در بین نیروهای خودی به گردان تک‌نفره و در بین نیروهای عراقی، به صیاد خمینی مشهور بود.

بر طبق برخی گفته‌ها از روی دفترچه‌ی شخصی‌اش، ۲ هزار عراقی  و در نقل دیگر هم ۳ هزار نفر از بعثی‌های عراقی را را از پای در آورده است.

هر چند نقدهایی به این فیلم و نحوه‌ی روایت‌ پردازی‌اش وارد شده است ولی قصه‌ی جذاب و شیرینی را به تصویر می‌کشد و ارزش حداقل یک‌بار دیدن را دارد.