بیشتر از یک‌سال بود کتاب “یک خوشه انگور سرخ” را تهیه کرده بودم ولی بخاطر تک راوی بودن کتاب؛ آن‌هم قاتلِ امام، مقاومتی برای مطالعه کتاب داشتم که چرا این راوی انتخاب شده؟ چگونه ممکن است داستان جلو برود؟ و …..

اما بالاخره بر دودلی‌ام غلبه کردم و این یک‌هفته  منتهی به شهادت امام جواد علیه السلام، بهانه‌ای برای مطالعه شد.

کتاب “یک خوشه انگور سرخ” به قلم “فاطمه سلیمانی ازندریانی” است و در مورد گوشه‌هایی از زندگانی امام جواد علیه السلام به روایتِ “ام فضل"(همسر امام و دختر مامون) که هم روایتگرِ خانه‌ی امام هست و هم روایتگرِ کاخ مامون.

کتاب از اطناب، خالی است و حجمِ خوب و متن روانی دارد.

قصه‌ی کتاب از آخر شروع می‌شود، جایی که ام فضل برای خوراندن زهر، با تردیدهایش مبارزه می‌کند و سپس کتاب فلش بکی می‌زند و سیر اتفاقاتی که منجر به ازواج ام فضل با امام جواد علیه‌السلام می‌شود را بازگو می‌کند.

در این کتاب، امام جواد علیه السلام از نقل‌های دیگران که مبتنی بر روایات است، نشان داده می‌شود.

خوانشِ این کتاب می‌تواند دیدِ خوب و نسبی درمورد حوادثِ و اتفاقات و شرایط زندگانی امام نهم، به خواننده‌ی کتاب بدهد.

​بعد از شهادتِ سردار و شنیدن وصیتامه‌ی ایشان مبنی بر همجواری در کنار مزارِ شهید محمدحسین یوسف الهی، بسیار مشتاق بودم که در مورد این شهید، و منش و سلوکِ رفتاری‌شان، اطلاعاتی دریافت کنم.

بنابراین اولین کتابِ انتخاب شده برای خوانش سال۱۴۰۰، کتابِ “حسین پسر غلامحسین” بود.

این کتاب به قلمِ “مهری پورمنعمی” نوشته شده و در یک مقدمه‌ی کوتاه و  ۵ فصل به زندگی شهید محمدحسین یوسف الهی می‌پردازد.

فصل اول به روایتِ مادر بیان می‌شود.

فصل دوم به روایت هم‌رزمان می‌باشد.

دوری و فراق تا آخرین دیدار به روایتِ مادر تشکیل دهنده‌ی فصل سوم است.

فصل چهارم دربردارنده‌ی شهادت به روایت هم‌رزمان و خانواده شهید، است.

و فصل آخر شاملِ عکس‌ها، یادداشت‌ها و مستندات می باشد.

این شهیدِ عارف علاقه‌ی خاصی به ادبیات خصوصا شعر، داشت و اشعاری که در مقاطع مختلف زندگی‌شان زمزمه می‌کردند، در قسمت‌های مختلف کتاب ذکر شده است.

رفتار صمیمی و دوستانه‌ی شهید یوسف‌الهی و سردار سلیمانی در خاطراتِ کتاب، قابل تشخیص است.

حتی نام کتاب “حسین پسر غلامحسین” برگرفته از اطلاق سردار به این شهید بزرگوار در مواقعِ حساس نبرد می‌باشد.

هر چند در این کتاب شاهدِ روایت‌هایی از شجاعت‌ها، احساس مسئولیت‌ها و جلوه‌های معنوی و عرفانی شهید بزرگوار بودیم و واقعا طبق گفته‌ی خویش، عرض زندگی بیش از طولش برایش اهمیت داشت.

و با اینکه کتاب خوب و مفیدی بود….

 ولی تبلیغاتِ بسیاری که قبلا دیده بودم و تشویقم کرده بود به تهیه‌ی این کتاب، انتظاراتم را بالا برده بود و در حد این انتظارات و تبلیغاتی که در موردش شده بود، نوع روایت پردازی و نگارش کتاب مورد پسند و جذاب، حداقل برای من؛ نبود.

​اولین فیلمی که امسال نظاره‌گر بودم، فیلم سینمایی تک تیرانداز به کارگردانی علی غفاری بود.

راستش روز اولی که در یکی از روزهای بهاری در تلویزیون پخش شد، اطلاع نداشتم و ناراحتی‌ام را به افرادی که دیده بودند و به من خبر نداده بودند، علنا اعلام می‌کردم.

ولی شبی که از زیرنویس شبکه ۱ دیدم فردا پخش می‌شود، از خوشحالی و تعجب، چشم‌هایم کم مانده بود ۴ تا شود؛ و علاوه بر اینکه به اعضای خانواده اطلاع دادم که یادتان باشد، خودم هم زنگ گوشی موبایلم را برای زمان پخش، در حالت هشدار قرار دادم و به دوستان هم اطلاع‌رسانی کردم.

این فیلم گوشه‌هایی از زندگی تاثیرگذارترین تک تیرانداز دفاع مقدس، شهید عبدالرسول زرین  را به تصویر می‌کشد.

فردی که در بین نیروهای خودی به گردان تک‌نفره و در بین نیروهای عراقی، به صیاد خمینی مشهور بود.

بر طبق برخی گفته‌ها از روی دفترچه‌ی شخصی‌اش، ۲ هزار عراقی  و در نقل دیگر هم ۳ هزار نفر از بعثی‌های عراقی را را از پای در آورده است.

هر چند نقدهایی به این فیلم و نحوه‌ی روایت‌ پردازی‌اش وارد شده است ولی قصه‌ی جذاب و شیرینی را به تصویر می‌کشد و ارزش حداقل یک‌بار دیدن را دارد.

اولین مستندی که در سال ۱۴۰۰ تماشا کردم، مستند صعود آزاد (انفرادی آزاد) Free Solo به کارگردانی  الیزابت چای واشارهی  و جیمی چین است.

 این مستند که در سال ۲۰۱۸ برنده اسکار فیلم مستند شده، گوشه‌هایی از زندگی‌نامه‌ی صخره‌نوردی  به‌ نام “الکس هانولد” را به تصویر می‌کشد که بارها از روی اختیار، 

به تنهایی و بدون هیچ طناب و ابزار ایمنی به صخره‌های مختلف صعود داشته و به دلیل همین صعودهای انفرادی آزاد به دیواره های بلند، به شهرت رسیده است.

زندگی ساده و شخصیت خاصِ این صخره نورد در کنار هدفمندی، شجاعت، ماجراجویی و تلاش‌های خستگی‌ناپذیرش، بر جذابیت مستند اضافه می‌کند.

 او در آرزوی فتح به اِل کاپیتان بود و بعد از تمرین‌های سخت، تلاش‌های متفاوت، آزمایش و خطاهای مختلف بالاخره به آرزوی خود جامه عمل پوشاند و نزدیک ۴ساعت ارتفاع بیش از نهصد متری اِل کاپیتان را بدون هیچ طناب و ابزار ایمنی، تنها با کمکِ دست‌های خود فتح کرد.

در سراسر این مستند خصوصا در این فتح آخر، هیجان و ریسک‌پذیری به ببینده هم منتقل می‌شود.

و می‌تواند الگویِ خوبی باشد برای پیگیری اهداف، جنگیدن و رسیدن به آن‌ها، روبه‌رو شدن و رفتن در دلِ ترس‌ها و غلبه بر آن‌ها… .

​برنامه ریزی ابتدایی سال۱۴۰۰ را اینگونه چیده بودم که برای هر ماه حداقل یک کتاب بخوانم و یک فیلم ببینم ولی شرایط بگونه‌ای دیگر رقم خورد و این تصمیم نصفه عملی شد و حتی نتوانستم به معرفی این کتاب‌ها و فیلم‌ها هم بپردازم.

تصمیم ماهانه را به دو ماه یکبار تغییر دارم ولی دیدم انگار شرایط جور دیگری رقم می‌خورد.

بنابراین بر آن شدم حداقل فصل به فصل برای خودم گزارشی  از معرفی کتاب‌ها و فیلم‌ها تهیه کنم تا ذهنم برای اقدامات، تصمیمات و کارهای بعدی بازتر شود.

فصل بهار تنها موفق به خوانش دو کتاب ("حسین پسر غلامحسین"، “با دلم می‌خوانم")

و دیدن یک فیلم سینمایی(تک تیرانداز) و یک مستند (صعود آزاد) و رنگ‌آمیزی یک برگه شدم.

هر چند طبق برنامه‌ریزی اولِ سال جلو نرفتم ولی خوشحالم که پرونده‌های اقدامات ناتمام سال۱۳۹۹، بگونه‌ای خوب جلو رفت؛ 

و بالاخره با پیگیری‌های فراوان نتیجه‌ی تایید اصلاحیه‌ی پایا‌ن‌نامه توسط استاد داور اعلام گردید و نمره در کارنامه ثبت شد.

و خدا را هزاران بار شاکرم که نتیجه‌ی مصاحبه، قبول نهایی در رشته‌ی دبیری معارف، اعلام شد.

القصه در این کم‌کاریِ خوانشِ کتاب و دیدن فیلم، حواشی کارهای استخدامی نظیر تشکیل پرونده و مصاحبه‌ی عمومی، بی‌تاثیر نبود ولی لازمه‌ی پروسه‌ی جدیدی از زندگی و آینده بودند.